Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Η ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ





Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση να επανεκκινήσει τις μεταρρυθμίσεις, η προσδοκία εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη παραμένει ευρύτατα διαδεδομένη. Αυτό που επείγει δεν είναι η αναδιαπραγμάτευση αλλά άμεσα και αποφασιστικά μέτρα για να συρρικνωθεί το κομματικό κράτος, η πηγή τόσο των ελλειμμάτων και του χρέους όσο και της έλλειψης ανταγωνιστικότητας. Περιθώρια για νέα φορολογική επιδρομή δεν υπάρχουν. Το τελευταίο που θα πρέπει να επιδιώκει η κυβέρνηση είναι η επιμήκυνση του προγράμματος σταθεροποίησης, που απλώς θα συσσωρεύσει πρόσθετο χρέος και θα επιμηκύνει την αβεβαιότητα. 

Ο χρόνος έχει λιγοστέψει δραματικά από την αναποφασιστικότητα του πολιτικού συστήματος και την διεξαγωγή δύο αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων. Η πιστωτική ασφυξία  είναι τώρα η πιο δραματική απειλή για την οικονομία. Όλες οι προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στην περικοπή των δημοσίων δαπανών, στις αποκρατικοποιήσεις και στην πάταξη της φοροδιαφυγής με την τεχνική βοήθεια της τρόικας που μέχρι σήμερα δεν έχει αξιοποιηθεί. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί το περιθώριο που χρειάζεται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την αποπληρωμή των απλήρωτων υποχρεώσεων του κράτους προς τους ιδιώτες,  την επανεκκίνηση του ιδιωτικού τομέα μέσω της μείωσης των  φορολογικών βαρών και για  να βγούμε από το τέλμα της ύφεσης.

Η συγχώνευση φορέων του δημοσίου με μετάταξη του προσωπικού ελάχιστα μειώνει τις δαπάνες. Χρειάζεται δραστική μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων με αποζημίωση που ανέρχεται στην καταβολή του 70% του βασικού μισθού τους επί μία τριετία, όπως έχει προτείνει η ΔΡΑΣΗ στο παρελθόν. Μόνο έτσι μπορούν να εξοικονομηθούν τα 11,5 δις ευρώ που αναζητεί η κυβέρνηση και ταυτόχρονα να μειωθεί σημαντικά η γραφειοκρατία που είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη.  Δραστηριότητες όπως οι διεθνείς εκθέσεις, οι κατασκευές, η αποκομιδή των απορριμμάτων κλπ. θα πρέπει να εκχωρηθούν στον ιδιωτικό τομέα σε εύλογο χρόνο, μαζί με ένα τμήμα του προσωπικού τους. Η άμεση πώληση του ΟΠΑΠ θα αποτελούσε έμπρακτη απόδειξη ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αγνοήσει μικροκομματικά συμφέροντα  και να κινηθεί με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. 
 

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

H ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΝΤΥΠΑ ΚΑΡΙΠΟΓΛΟΥ




Κε Καρίπογλου να σας συγχαρούμε κατ’ αρχήν για την ανάληψη της Προεδρίας του κόμματος «ΔΡΑΣΗ».
Σας ευχαριστώ πολύ. Μετά την γενναία παραίτηση του Στέφανου Μάνου, η Δράση απέδειξε σε ελάχιστο χρόνο ότι είναι ένα πραγματικά δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα. Θα ήταν ενδιαφέρον, νομίζω, να μπορούσατε να παρακολουθήσετε την διαδικασία εκλογής. Απόλυτος σεβασμός στο καταστατικό μας, μια ανοιχτή, ουσιαστική και ευγενική πολιτική αντιπαράθεση ενώπιον όλων των μελών της Κεντρικής μας Επιτροπής, που οδήγησε σε μία οριακή εκλογή μου. Στην θέση μου θα μπορούσε να βρίσκεται ο φίλος μου Τάσος Αβραντίνης, απολύτως άξιος για την θέση. Το είπα κι εκείνο το βράδυ, είναι η αξία του ανθυποψηφίου που τιμά τον εκλεγέντα. Και το ίδιο ισχύει για την εκλογή της Αντιγόνης Λυμπεράκη που με αντικατέστησε στην αντιπροεδρία.
- Τι προγραμματίζετε από εδώ και εμπρός;
Εξαγγείλαμε ήδη την διεξαγωγή συνεδρίου τον Οκτώβριο. Στόχος της Δράσης, από την ίδρυσή της, ήταν και εξακολουθεί να είναι, η συγκρότηση ενός μετώπου λογικής, υπεράσπισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και εξορθολογισμού της κοινωνίας μας, που επί δεκαετίες αρνείται να αντικρύσει την πραγματικότητα. Αυτό θα επιδιώξουμε να πετύχουμε, χωρίς καμία διάθεση ηγεμονίας της Δράσης, χωρίς πολιτικαντισμούς και υστερόβουλες σκέψεις. Είμαστε απολύτως ανοιχτοί στον διάλογο, μιλάμε με όλους τους ενεργούς πολίτες και πολιτικούς που συμμερίζονται την ίδια αγωνία και, κυρίως, την άποψη ότι μόνο δραματικές τομές, άμεσες μεταρρυθμίσεις και σκληρή δουλειά μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας και το μέλλον των γενιών που έρχονται.
Το 90% του μνημονίου είναι πράγματα που έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας, χωρίς κηδεμονίες, εδώ και δεκαετίες
- Προηγήθηκε η εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου, που συνεργαστήκατε με την «δημιουργία ξανά» και τον Θάνο Τζήμερο.
Δεν μπορέσατε όμως να πιάσετε το 3% και να μπείτε στην Βουλή. Ποιοι παράγοντες λειτούργησαν αρνητικά ώστε να μην αποδώσει αυτή η συνεργασία; Και στις εκλογές του Μαΐου συνεργαστήκαμε με την Φιλελεύθερη Συμμαχία και επιδιώξαμε την συνεργασία με την Δημιουργία Ξανά και την Δημοκρατική Συμμαχία της κας Μπακογιάννη. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα καταλήξαμε στην συνεργασία με την Δημιουργία Ξανά. Ήταν μια έντιμη, καθαρή και ουσιαστική συνεργασία. Παρά τις διαφορές μας σε αρκετά θέματα, βρήκαμε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή και κατεβήκαμε μαζί στις εκλογές του Ιουνίου. Δεν μπήκαμε στην Βουλή, αλλά μας τίμησαν 100.000 συμπολίτες μας με την ψήφο τους, και μας έδωσαν δύναμη και θεσμική αναγνώριση αφού ξεπεράσαμε το όριο του 1,5% και είμαστε πλέον ο μεγαλύτερος σχηματισμός από τα κόμματα που δεν εκπροσωπούνται στην Βουλή.
- Υπήρξαν άλλες προτάσεις για συνεργασία κατά την εκλογική περίοδο;
Όσο για την συνεργασία με την «δημιουργία ξανά» θα λέγατε ότι δεν ταιριάζατε, ότι δεν υπήρχε η χημεία και οι καλύτερες προϋποθέσεις;
Υπήρχε μια ολοκληρωμένη συμφωνία με την Δημοκρατική Συμμαχία, αλλά τελικά η κα Μπακογιάννη αποφάσισε διαφορετικά. Σεβαστή απόφαση, κι εμείς προβληματιστήκαμε πολύ εν όψει του ενδεχομένου να πλειοψηφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο εκφραστής του χειρότερου και πιο επικίνδυνου συνδυασμού άγνοιας, λαϊκισμού και δημαγωγίας που εμφανίστηκε μεταπολιτευτικά. Αλλά κρίναμε, και νομίζω αρκετοί πια συμφωνούν μαζί μας (εκ των υστέρων, ως συνήθως), ότι έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα να εκφραστούν πολιτικά και οι άνθρωποι που βαρέθηκαν τους συμβιβασμούς και ήθελαν να υπάρχει μια ξεκάθαρη φωνή υπέρ των μεταρρυθμίσεων, της Ευρώπης, της ελεύθερης και ανοιχτής κοινωνίας. Δεν πετύχαμε τον κύριο στόχο, την είσοδο στην Βουλή, αλλά δεν μετανιώσαμε. Με την Δημιουργία Ξανά υπήρξαν προβλήματα στην αρχή, όπως σε κάθε συνεργασία, αλλά στην πορεία τα ξεπεράσαμε και τώρα έχουμε μια εξαιρετική πολιτική σχέση. Παραμένουμε αυτόνομοι, αλλά βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά της μάχης. Με τις όποιες διαφορές μας, έχουμε στόχο την οικοδόμηση μιας σύγχρονης, δίκαιης και ανοιχτής κοινωνίας, και σίγουρα θα ξαναβρεθούμε σύμμαχοι την επόμενη φορά. Το ίδιο ισχύει και με τους φίλους της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, με τους οποίους η αλληλοεκτίμηση, ο αλληλοσεβασμός και πολιτική, αλλά και προσωπική συμπάθεια εξασφαλίζει την συνέχιση της συνεργασίας με όποιον τρόπο θα κρίνουμε κατάλληλο στο μέλλον.
- Πώς είδατε τις μετεκλογικές εξελίξεις και την συνεργασία τριών κομμάτων για τον σχηματισμό κυβέρνησης;
Η κατάσταση της χώρας είναι τραγική και δεν υπάρχουν περιθώρια πια για μικροπολιτική
Απολύτως θετικά. Η συνένωση όσο το δυνατόν περισσοτέρων δυνάμεων είναι αναγκαίος όρος για να επιβιώσουμε. Η κατάσταση της χώρας είναι τραγική και δεν υπάρχουν περιθώρια πια για μικροπολιτική. Όλες οι δυνάμεις που αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, οφείλουν να συστρατευτούν χωρίς όρους, αστερίσκους και ιδεοληψίες για να το λύσουν.
- Πιστεύετε ότι υπάρχει πρόταση εξόδου από την κρίση και, αν ναι, πόσο εφικτό είναι να υλοποιηθεί;
Ναι. Η εφαρμογή του 90% του περίφημου μνημονίου! Το 90% είναι πράγματα που έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας, χωρίς κηδεμονίες, εδώ και δεκαετίες. Περηφανεύομαι που ανήκω σ’ αυτούς που τα έλεγαν εγκαίρως. Αν κάνουμε αυτά που πρέπει, θα μπορέσουμε να ξανασυζητήσουμε με τους εταίρους μας αλλαγές και βελτιώσεις στο 10% που είναι λάθος ή άδικο.
- Για ακόμη μια φορά ακούμε για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, για ιδιωτικοποιήσεις και μείωση του σπάταλου κράτους. Σαν να έχουν αντιγράψει οι σημερινοί κυβερνώντες πολλές από τις θέσεις σας...
Εύχομαι να τις εφαρμόσουν κιόλας! Εμείς θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι. Ας γίνουν αυτά που είναι απαραίτητα, κι ας πάρουν την δόξα όποιοι τα κάνουν, Δεν θα ζητήσουμε πνευματικά δικαιώματα. Αλλά ας τα κάνουν, επιτέλους!
- Μεγάλη η συζήτηση για τον αν μπορούμε να ζητήσουμε διαπραγμάτευση του μνημονίου. Το κλίμα στην Ευρώπη είναι αρνητικό. Πιστεύετε ότι είναι εφικτή η διαπραγμάτευση του μνημονίου;
Απάντησα εμμέσως παραπάνω, Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια. Καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει αν δεν δώσουμε δείγματα, έστω, σοβαρότητας και υπευθυνότητας. Συγχαίρω τον Υπουργό Οικονομικών για την ξεκάθαρη θέση του στις προγραμματικές δηλώσεις.
Mόνο δραματικές τομές, άμεσες μεταρρυθμίσεις και σκληρή δουλειά μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας και το μέλλον των γενιών που έρχονται
- Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των προγραμματικών δηλώσεων οι υψηλές προσδοκίες για ανάκαμψη της οικονομίας και ανάπτυξη. Τι προτείνετε ως ΔΡΑΣΗ ώστε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης που τροφοδοτεί με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους την ελληνική κοινωνία;
Μείωση του κράτους, εφαρμογή των νόμων, στήριξη της δημιουργικότητας των συμπολιτών μας. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Όχι αμέσως, θα περάσουμε δύσκολα, αλλά θα έρθουν, αν αφήσουμε τους ανθρώπους να διεκδικήσουν το μέλλον τους, αν τους απαλλάξουμε από τα βαρίδια αυτού του άθλιου, πελατειακού, άδικου κράτους.
- Κλείνοντας τι θα θέλατε να προσθέσετε;
Να πιστέψουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και να κάνουμε όλοι μας, στο μέτρο των δυνατοτήτων του καθενός, ό,τι μπορούμε για να τα καταφέρουμε. Γιατί αν αποτύχουμε, θα καταδικάσουμε δυο και τρεις γενιές σ’ ένα εφιαλτικό μέλλον.


Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ  www.psithiri.gr

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ Η' ΝΕΑ ΑΦΕΤΗΡΙΑ;


Σε αυτό το επίπεδο είναι χρήσιμη και δυνατή μια νέα συσπείρωση ώστε να ξεπεραστεί η πανσπερμία των ομάδων και των παραομάδων, των παράλληλων μονολόγων και να διαμορφωθεί ένα νέο δίκτυο γόνιμου διαλόγου στη βάση της ενιαίας πολιτικής στόχευσης. Οπως η χώρα χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, έτσι χρειάζεται και μια νέα εθνική συνείδηση που θα συνενώσει την επεξεργασία του τραύματος της κρίσης και τις προοπτικές της χώρας στο νέο περιβάλλον".




 




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΡΘΡΟ 

Του  Γιάννη Βούλγαρη- καθηγητού στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου


Tα εκλογικά αποτελέσματα και οι ενδείξεις της πρώτης μετεκλογικής δημοσκόπησης (Metron Analysis, 3-4/7/2012) αποτυπώνουν μια δυναμική και ασταθή πολιτική πραγματικότητα, ανοιχτή σε διαφορετικές εξελίξεις. Θα είναι τελευταίος σταθμός ή νέα αφετηρία; Η εικόνα είναι ενθαρρυντική και ανησυχητική ταυτόχρονα. Είναι ενθαρρυντική γιατί δείχνει ότι μια κοινωνική πλειοψηφία του 55%-58%, σαφώς μεγαλύτερη από τα εκλογικά ποσοστά των τριών κομμάτων της κυβέρνησης, κινείται σε μια σχετικά συνεκτική φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση αποτελώντας, μπορούμε να πούμε, τη μαζική βάση της «ευρωπαϊκής Ελλάδας». Τα ποσοστά ανεβαίνουν κατά πολύ στους χώρους της Κεντροαριστεράς, του Κέντρου, της Κεντροδεξιάς και της Δεξιάς. Η πλειοψηφική δυναμική αυτής της Ελλάδας επιβεβαιώνει το πολιτικό νόημα των εκλογών της 17ης Ιουνίου 2012. Το αποθαρρυντικό είναι η άλλη όψη της εικόνας. Ενα ποσοστό 36%-40% που «προβλέπει» τη διάλυση του ευρώ και τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Τα ποσοστά αυτά ανεβαίνουν και γίνονται πλειοψηφικά στους χώρους της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) και της Ακροδεξιάς (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ). Η αρνητική «πρόβλεψη» δεν σημαίνει αναγκαστικά προτίμηση στη δραχμή. Είναι εντούτοις σαφές ότι σε ένα υπολογίσιμο τμήμα της κοινωνίας έχει σχετικοποιηθεί ο κίνδυνος της χρεοκοπίας και της κατάρρευσης. Επιπλέον αυτή η αντίληψη είναι πλειοψηφική στους χώρους της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς, ενώ έχει ιδιαίτερη διάδοση στις νέες ηλικίες. Το δυναμικό πεδίο μεταξύ των δύο μπλοκ επηρεάζεται από δύο «εξωτερικούς» μαγνήτες. Ο ένας είναι η ευρύτερη συναίνεση (77%-80%) υπέρ του ευρώ, που διευρύνει την επιρροή του φιλοευρωπαϊκού ρεύματος, τέμνει εσωτερικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τιμωρεί τη διγλωσσία του. Ο άλλος είναι η πολιτική αντιμετώπιση του Μνημονίου που ευνοεί το αριστερο-ακροδεξιό μπλοκ, καθώς η κοινή γνώμη εμφανίζεται κυριολεκτικά διχασμένη μεταξύ δύο προτάσεων: «εφαρμογή - επαναδιαπραγμάτευση» ή «καταγγελία και ό,τι προκύψει».

Σε αυτό το πλαίσιο διεξάγεται ο πολιτικός ανταγωνισμός τόσο για τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα όσο και τις αντιπολιτεύσεις. Για τη νέα κυβέρνηση ο στόχος είναι σαφής. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο, καλείται να διασφαλίσει τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και να επαναφέρει τη χώρα στο status του ισότιμου εταίρου. Το πιο ισχυρό χαρτί της είναι η διάχυτη συναίσθηση ότι αν αποτύχει θα είναι η τελευταία κυβέρνηση του ευρώ. Μεγάλο βάρος σε αδύναμους ώμους. Ασφαλώς το σχήμα μπορεί να ενισχυθεί, ίσως και να βελτιωθεί θεαματικά αν επανέλθει η αρχική προεκλογική προσδοκία που την ήθελε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Προϋπόθεση όμως είναι να έχει ήδη επιτελέσει θετικό έργο. Αν αντιθέτως η κυβέρνηση πάρει την κατηφόρα, καμία ανασύνθεσή της δεν θα σώσει τη σημερινή κομματική συμπαράταξη. Υποθέτω ότι αυτό είναι σαφές στις ηγεσίες των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει στο επόμενο διάστημα κορμό εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης που θα κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ; Η απάντηση, πιστεύω, είναι μονολεκτικά «όχι». Η εμφάνισή του στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή επιβεβαίωσε την εικόνα. Κάτω από την ευκολία του αντιμνημονιακού λόγου υπάρχουν σχεδόν αναλλοίωτα όλα τα ιδεολογικά - προγραμματικά στερεότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς, ενισχυμένα με τα ακόμα φτωχότερα του καθεστωτικού βαθυ-ΠΑΣΟΚ. Το πολιτικό προσωπικό που ήρθε σε πρώτο πλάνο δεν έχει τίποτα νέο. Τα νέα πρόσωπα της γενιάς Τσίπρα είναι προς το παρόν αόρατα, ενώ τα παλαιά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ανήκουν στο γνώριμο κομματικό - συνδικαλιστικό κατεστημένο που έχει το μερτικό του στη χρεοκοπία της χώρας. Για τον απλούστατο λόγο ότι η παραδοσιακή Αριστερά ήταν η αγωνιστική «πρωτοπορία» που έδωσε θεωρητικά και ηθικά εύσημα στο κρατικιστικό - πελατειακό μεταπολιτευτικό μοντέλο. Οπως εξάλλου είδαμε στην αρχή, ο πολιτικοκοινωνικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί με γνώμονα την απόλυτη άρνηση, τη διαμαρτυρία αλλά και τον συμβιβασμό με την ιδέα της χρεοκοπίας της χώρας, γεγονός που ωθεί προς το παρόν το κόμμα σε μια στάση δομικά ασύμβατη με μια πολιτική παραμονής στο ευρώ. Κοντολογίς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να διαχειριστεί ταυτόχρονα και τη σταθεροποίηση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τη δική του προσαρμογή στις κυβερνητικές απαιτήσεις μιας «ευρωπαϊκής Ελλάδας». Ισως αυτή να είναι η μόνη ιστορική ομοιότητα με το ΠΑΣΟΚ του 1974-77. Τότε άλλοι πέτυχαν τη σταθεροποίηση του δημοκρατικού μεταπολιτευτικού θεσμικού πλαισίου και χάρη σε αυτή το ΠΑΣΟΚ είχε την ευκαιρία να διατρέξει με ασφάλεια, για το ίδιο και τη χώρα, τη διαδρομή από την τριτοκοσμική δημαγωγία στον αντιδεξιό και αργότερα ευρωσοσιαλιστικό λόγο. Ετσι και σήμερα, η παράταξη της «ευρωπαϊκής Ελλάδας» αναλαμβάνει την εθνική ευθύνη να σταθεροποιήσει το ευρωπαϊκό μας πλαίσιο και να αδιαφορήσει για το ποιος θα το διαχειριστεί αργότερα. Αν επιτευχθεί η σταθεροποίηση, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα ξεφουσκώσει ή θα προχωρήσει στη δική του προσαρμογή. Στη δεύτερη περίπτωση, τα μείζονα θέματα είναι ήδη γνωστά. Καθιέρωση δεσμών με σημαντικότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις από τις περιθωριακές που σήμερα συναναστρέφεται. Εύρεση καναλιών επικοινωνίας με θεσμικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού Νότου. Υπέρβαση του ακραίου κρατισμού που χαρακτηρίζει το πρόγραμμά του και συνειδητοποίηση ότι ο «κρατισμός σε μία μόνο χώρα» υποσκάπτει τη δημοκρατία. Διατύπωση μιας κάποιας άποψης για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου και τη δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, καθώς οι αμέτρητοι διορισμοί στο Δημόσιο που σήμερα προτείνει είναι απλή δημαγωγία. Νέο και επαρκέστερο κρατικό - πολιτικό προσωπικό.
Οι ανωτέρω πολιτικές εξελίξεις θα επηρεαστούν καθοριστικά από τις ενδεχόμενες ζυμώσεις στον μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ χώρο, όπου κινούνται το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και άλλες μικρότερες δυνάμεις. Ηδη στην κοινή γνώμη καταγράφεται το αίτημα ενός ισχυρότερου τρίτου πόλου που θα αποτρέψει έναν ιδιαίτερα προβληματικό νέο δικομματισμό ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι η σύγκλιση των κομμάτων του χώρου αυτού, και συγκεκριμένα της ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με τη χαλαρή μορφή της Ελιάς κατά την ιταλική εμπειρία, δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Η προτροπή δεν θα ήταν παρά επανάληψη των παλαιών και ατελέσφορων τελετουργιών περί Κεντροαριστεράς. Το κάθε κόμμα έχει τη δική του ατζέντα, τις δικές του εκκρεμότητες, τα δικά του φαντάσματα. Ο,τι όμως είναι άσκοπο στο κομματικό επίπεδο, είναι επείγον σε εκείνη τη «δημόσια σφαίρα» όπου δίνουν το «παρών» τους δυνάμεις που εμπνέονται από τη νέα φιλοευρωπαϊκή Αριστερά, τον δημοκρατικό σοσιαλισμό ευρωκομμουνιστικής ή σοσιαλιστικής προέλευσης, την κεντρώα δημοκρατική παράδοση, τον φιλελευθερισμό και τον φιλοσοφικό συντηρητισμό θρησκευτικής ή κοσμικής κατεύθυνσης. Σε αυτό το επίπεδο είναι χρήσιμη και δυνατή μια νέα συσπείρωση ώστε να ξεπεραστεί η πανσπερμία των ομάδων και των παραομάδων, των παράλληλων μονολόγων και να διαμορφωθεί ένα νέο δίκτυο γόνιμου διαλόγου στη βάση της ενιαίας πολιτικής στόχευσης. Οπως η χώρα χρειάζεται ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, έτσι χρειάζεται και μια νέα εθνική συνείδηση που θα συνενώσει την επεξεργασία του τραύματος της κρίσης και τις προοπτικές της χώρας στο νέο περιβάλλον. Ο κλονισμός του μεταπολιτευτικού πολιτικού μοντέλου και του κομματικού συστήματος, ο μετασχηματισμός των πολιτικών ταυτοτήτων και οι οξύτατες ηθικές διαστάσεις της σημερινής κρίσης το ζητούν και το επιβάλλουν.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Μια μεγάλη μικρή επιτυχία που θα φουντώσει





Ήταν μια τεράστια και αναπάντεχη και σπουδαία ευκαιρία για μένα, όλη αυτή η σύντομη προεκλογική περίοδος, ν’ απλώσω την καρδιά μου όσο ποτέ άλλοτε: όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου. Το λέω με όλη μου την ειλικρίνεια. Να συναντήσω κόσμο —να τον συναντήσω με την πιο στενή και πιο ακριβή έννοια— και να ανταλλάξουμε με αγάπη και αλληλοκατανόηση τις λέξεις μας, τις σκέψεις μας, την καρδιά μας. Μέσα μου, συντελέστηκε μια μεγάλη, βαθιά και υπέροχη αλλαγή: κι αυτό, χάρη ακριβώς σ’ αυτή τη σύζευξη για την οποία μιλάω, σ’ αυτή τη συνάντηση, σ’ αυτή την τόσο στενή και ουσιαστική επαφή.

Έγινε κάτι καταπληκτικό εδώ στο νησί μας — καταπληκτικό τόσο για την έκτασή του, όσο και για το τόσο αφύσικα και πρωτοφανώς στενό χρονικό περιθώριο που είχαμε, κι εσείς κι εγώ. Πόσες μέρες ήταν; Δέκα. Δέκα όλες κι όλες. Κι όμως: ήταν ένα δεκαήμερο γεμάτο πολλή αγάπη, πολλήν επικοινωνία, πολύ πάρε-δώσε, πολλά όνειρα, και πολλές υποσχέσεις.

Και, όχι: δεν εννοώ υποσχέσεις από μένα. Η στάση μου (στάση δική μου όσο φυσικά και της Δράσης) ήταν εξαρχής ξεκάθαρη και απόλυτη: μιλούσα, και πάντα θα μιλώ, για ελευθερία, για ανοικτή οικονομία, για μικρότερο κράτος, για κοινωνικό και δίκαιο κράτος-αρωγό, για ανθρώπινα δικαιώματα, για μεταρρυθμίσεις, για εκσυγχρονισμό, και για ανάπτυξη με δουλειά: ούτε διορισμούς έταξα, ούτε επιβραβεύσεις «ημετέρων». Ίσα-ίσα που είμαι εντελώς κάθετη σε καθετί βουλιάζει κι άλλο τον κόσμο, σε καθετί καταστρέφει τη χώρα, τον τόπο μας και τον διπλανό μας: και όλ’ αυτά τον βούλιαξαν και τον αφάνισαν. Και είναι καιρός να απομακρυνθούν.

Μέσα σ’ αυτές τις δέκα μέρες πετύχαμε, με χαμόγελο, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια, κάτι πρωτοφανές για πρωτοεμφανιζόμενο πολιτικό: το ποσοστό και φαίνεται και είναι μικρό: μόλις 1,74%. Μα, αν αναλογιστεί κανείς πως η Δράση κυμαινόταν κάτω από το 0,50% μόλις πέρυσι, αν αναλογιστεί τη γενικότερη πόλωση που εκφράστηκε σε όλη τη χώρα (και ανέδειξε το εύρος της ανεπάρκειάς μας, και μια Βουλή που είναι ανίκανη να συνταχθεί…), το 1,74% που λάβαμε, αυτές οι 561 ψήφοι, που προστέθηκαν στις υπόλοιπες 115.000 της Δράσης και της Φιλελεύθερης Συμμαχίας σ’ όλη την Επικράτεια, είναι μεγάλο, και είναι δώρο, και είναι επιτυχία.

Και είναι και υπόσχεση. Αυτό ναι: είναι υπόσχεση. Πολύ μεγάλη υπόσχεση. Και μάλιστα μια υπόσχεση που συνεπικουρείται από το πολύ σπουδαίο νέο της σημερινής ημέρας, αυτό για το οποίο και εγώ, με τις όποιες δυνάμεις μου, αγωνίστηκα πολύ πριν τις Εκλογές: τη συσπείρωση, τη συνεργασία, την κοινή εκλογική κάθοδο ΟΛΩΝ των μεταρρυθμιστικών και εκσυγχρονιστικών δυνάμεων της Ελλάδας, κομμάτων, ομάδων πολιτών, ανεξάρτητων πολιτικών, σε έναν σχηματισμό — ένα όνειρο ζωής, που θα σημάνει τη ραγδαία και άμεση άνθηση του Κοινωνικού και Οικονομικού Φιλελευθερισμού: του μόνου πολιτικού τρόπου για να αποσοβηθεί το μεγάλο επερχόμενο κακό, και για να παραμείνουμε σε ευρωπαϊκή πορεία, στη μεγάλη οικογένεια που αξίζουμε.

Οπότε: την επόμενη φορά που θα έρθω στην πατρίδα (κι αυτό θα γίνει πολύ σύντομα) δε θα είμαι μόνη. Θα είμαστε πολλοί μαζί: θα είμαστε, επιτέλους, ΟΛΟΙ.

Να είστε όλοι καλά, και να μη χάνετε το κουράγιο σας: όλα αρχίζουν σήμερα.

Μαρία Τσάκου

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΤΙΣ 6 ΜΑΪΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ!





ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ,

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Δεν θα ασχολιόμουν πια με την πολιτική, δεν θα εξακολουθούσα να αγωνίζομαι, αν δεν είχα πίστη στο τι πραγματικά σημαίνει Ελλάδα και στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες.
Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού και γι' αυτό εξοργίζομαι, όταν διαπιστώνω με πόση επιπολαιότητα, με πόση αμεριμνησία αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας.
Όταν ιδρύσαμε τη Δράση πριν τρία χρόνια, δήλωσα ότι η κύρια αποστολή μου θα είναι η αναζήτηση νέων σωστών ανθρώπων - που δεν έχουν προηγουμένως μολυνθεί από την κομματική ζωή - για να δημιουργηθεί η μαγιά του καινούργιου πολιτικού σκηνικού. Είμαστε στα μισά του δρόμου.
Πολλοί σχολιάζουν την ηλικία μου. Είμαι 72 ετών. Με καθησυχάζει όμως η σκέψη ότι πολλά τεράστια πολιτικά επιτεύγματα οφείλονται σε πολιτικούς μεγάλης ηλικίας με τους οποίους ίσως να έχω ένα κοινό παρονομαστή: αγωνίζομαι για όσα πιστεύω με το σθένος και το όραμα ενός νέου. Με εμπνέετε εσείς που πιστεύετε στις δυνάμεις σας, που θέλετε να έχουμε μια Ελλάδα που να μας κάνει περήφανους.
Διαβάστε τι λέμε, τι προτείνουμε για τα πραγματικά προβλήματα και διαβάστε ποιοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι της Δράσης και της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
Δείξτε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε τι είναι το σωστό. Μη διστάσετε να κάνετε αυτό που η καρδιά σας υποδεικνύει. Κάντε το σωστό. Ψηφίστε σοβαρά και όλα θα πάνε καλά.

Στέφανος Μάνος

Στέφανος Μάνος

ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ - ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΕ ΧΙΟ ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ ΨΑΡΑ

                ΥΠΟΨΗΦΙΑ  ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΕ ΧΙΟ ΨΑΡΑ ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ 








ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ : metsakos@gmail.com
                                                 6944861054

Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΣΑΚΟΥ

-


Με μεγάλη  επιτυχία, έγινε εκδήλωση φίλων και υποστηρικτών  της υποψηφιότητας της ΜΑΡΙΑΣ ΤΣΑΚΟΥ, η οποία κατέρχεται στις εκλογές με την ΔΡΑΣΗ , για την Χίο τα Ψαρά και τις Οινούσσες..
Η εκδήλωση έγινε το απόγευμα της Παρασκευής  27 Απριλίου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας , και συγκέντρωσε πολλούς φίλους οι οποίο ευχήθηκαν  για την επιτυχία. ( στη φωτο με τον υποψηφιο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΔΡΑΣΗΣκ. Γεώργιο Προκοπάκη)




-Μία σειρά επαφές με μαζικούς φορείς είχε η κ. ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ  το πρωϊ του Σαββάτου 28 Απριλίου στην πολή της Χίο ενώ την Κυριακή το πρωϊ   συμμετείχε στην θεία Λειτουργία και στο Μνημόσυνο που  τέλεσε ο Μητροπολίτης  Χίου Ψαρών και Οινουσσών κ.κ. Μάρκος, στον Ανάβατο , εις μνήμην των σφαγιασθέντων  Χίων  του 1822

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΠΟΙΟΣ






• Γιατί η ΔΡΑΣΗ πιστεύει στη δύναμη του ατόμου, στην ελευθερία και την ατομική ευθύνη.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ θέλει να εκπροσωπήσει την υγιή κοινωνία, τους πολίτες που θέλουν να πάνε μπροστά στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις και όχι στις πελατειακές σχέσεις.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ είχε προβλέψει έγκαιρα το οικονομικό αδιέξοδο και τις αιτίες του. Αν είχε εισακουστεί, η Ελλάδα δεν θα είχε χρεοκοπήσει.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ έχει θέσεις, λύσεις και ιδέες για την πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος και θα αγωνιστεί ώστε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την επιστροφή της χώρας στην ευημερία.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ δεσμεύεται ότι οι βουλευτές της που θα κληθούν να συμμετάσχουν σε κυβερνητικές θέσεις θα πρέπει πρώτα να παραιτηθούν της βουλευτικής τους έδρας.
• Γιατί η ΔΡΑΣΗ δεσμεύεται ότι θα παραιτηθεί για το μέρος της κρατικής επιχορήγησης που υπερβαίνει τα 0,70€ ανά ψήφο που έλαβε. Αυτό συμβαδίζει με την πρόταση της ΔΡΑΣΗΣ να υιοθετηθεί ο Γερμανικός τρόπος χρηματοδότησης των κομμάτων που προβλέπει χρηματοδότηση 0,70€ ανά ψήφο αντί των 10€ που ισχύουν σήμερα.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΔΡΑΣΗΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:
1. Πρωτογενές πλεόνασμα αμέσως. Δραστική συρρίκνωση του κράτους και κάθε περιττής κρατικής δαπάνης.
2. Σταθερό οικονομικό περιβάλλον. Επιβολή ενιαίας επίπεδης (flat) φορολογίας, με αφορολόγητο όριο 5.000€, για όλα τα εισοδήματα, ανεξαρτήτως πηγής, ίσης προς το 20% του εισοδήματος (25% για πέρα από 100.000€ και 30% για πέρα από 300.000€).
3. Αξιοπρέπεια για όλους τους πολίτες. Καθιέρωση Βασικής Εθνικής Σύνταξης (ΒΑΣ) 700€ μηνιαίως για κάθε πολίτη – άνδρα ή γυναίκα - που συμπληρώνει τα 67 χωρίς οποιεσδήποτε προϋποθέσεις (χωρίς κρατήσεις δηλαδή).
4. Ελευθερία επιλογής. Όποιος επιθυμεί μεγαλύτερη σύνταξη συμβάλλεται ελεύθερα με ταμεία συνταξιοδότησης, ελληνικά ή ξένα. Η ΒΑΣ καταβάλλεται από το κράτος και χρηματοδοτείται από τα φορολογικά έσοδα. Εργαζόμενοι και εργοδότες απαλλάσσονται άμεσα από τις κρατήσεις, βελτιώνοντας την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ενθαρρύνοντας τις προσλήψεις. Προβλέπεται μεταβατική περίοδος προσαρμογής ώστε να μη θιγούν οι ήδη συνταξιούχοι και εκείνοι που έχουν ήδη κατοχυρώσει με τις εισφορές τους σύνταξη μεγαλύτερη από τη ΒΑΣ.
5. Τέλος στην ανεργία. Μείωση στα εμπόδια απασχόλησης: Πλήρης απελευθέρωση των επαγγελμάτων, κατάργηση νομικών περιορισμών στις εργασιακές σχέσεις, πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, περιορισμός των αδικαιολόγητων προνομίων των συνδικαλιστών, και απελευθέρωση αγορών και προϊόντων (ωράρια, διατάξεις, άλλα προσκόμματα).
6. Προστασία της περιουσίας. Παράλληλα με τη μείωση της κρατικής δαπάνης, κατάργηση κάθε φόρου στην κατοχή ακίνητης περιουσίας. Φορολόγηση της υπεραξίας κατά την μεταβίβαση ως εισόδημα, και ενιαίο ανταποδοτικό τέλος αποκλειστικά για την χρηματοδότηση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

ΣΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ Η ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΥ









«Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά κατάγομαι από τα Καρδάμυλα της Χίου, την πατρίδα των γονιών μου. Η σχέση μου με τον τόπο καταγωγής μου ήταν ανέκαθεν και εξακολουθεί να είναι πολύ ζεστή και κοντινή, τόσο γιατί έτσι ανατράφηκα, όσο και γιατί έχτισα σχέσεις με το νησί και τους συμπατριώτες μου από πολύ μικρή ηλικία, ενώ παντρεύτηκα και τον συμπατριώτη και καπετάνιο του εμπορικού ναυτικού, Μιχάλη Κουιμάνη.

Με δεδομένα τη βαθιά αγάπη μου για τη θάλασσα και για το Δίκαιο —και ιδιαίτερα το κομμάτι της φιλοσοφίας του δικαίου και τις ανθρωπο-κοινωνιολογικές του προεκτάσεις—, αποφάσισα να σπουδάσω Ναυτικό Δίκαιο για να τα συνδυάσω. Γι’ αυτό και μετακόμισα στο Λονδίνο σε ηλικία 17 ετών, ώστε να προετοιμαστώ για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε νομική σχολή του Πανεπιστήμιου του Λονδίνου. Στη συνέχεια, αφού απέκτησα πτυχίο Νομικής, συνέχισα τις σπουδές μου στο Ινστιτούτο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, όπου και ολοκλήρωσα το 1993 τις μεταπτυχιακές σπουδές μου με ειδίκευση στο Ναυτικό Δίκαιο, υποβάλλοντας διπλωματική εργασία με θέμα σχετικό με τις ναυτασφαλίσεις

Εργάζομαι στη ναυτιλία από το 1994 ως νομική σύμβουλος σε ναυτιλιακές εταιρείες, σε τομείς όπως η χρηματοδότηση, οι συμβάσεις, τα ναυτικά ατυχήματα και οι απαιτήσεις από και κατά τρίτων, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια ειδικεύομαι στις ναυτασφαλίσεις. Είμαι μέλος του ΔΣ ασφαλιστικής εταιρείας που δραστηριοποιείται αποκλειστικά στον τομέα της ασφάλισης πλοίων. Ακόμη, είμαι μέλος του ΔΣ του Διεθνούς Κέντρου Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος» που, με έδρα στη Χίο και την Αθήνα, αναλαμβάνει δράσεις προώθησης της ναυτιλίας, έχοντας πολιτιστικό και φιλανθρωπικό έργο με κέντρο το νησί. Εξάλλου, είμαι ειδική γραμματέας του ΔΣ της HELMEPA (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος), έργο της οποίας είναι κυρίως η χάραξη πολιτικών σχετικών με τη θαλάσσια ρύπανση και οι σχετικές με αυτόν τον σκοπό δράσεις.

Μιλώ αρκετές ξένες γλώσσες —μα θα μάθω κι άλλες— και είμαι φανατική με κάθε τεχνολογικό νεωτερισμό.

Αγαπώ τα ταξίδια, τον αθλητισμό, και τις τέχνες (αλλά περισσότερο τη λογοτεχνία). Αγαπώ τη θάλασσα. Αγαπώ τον άνθρωπο. Με αντίστροφη σειρά εμφανίσεως

Ε

ΔΡΑΣΗ - ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ





ΔΡΑΣΗ
, τώρα.

Ιδρύουμε νέα πολιτική κίνηση. Το όνομά της «ΔΡΑΣΗ». Γιατί αυτό χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα. Δράση κι όχι λόγια. Δράση τώρα, κι όχι αύριο.

Η κρίση είναι εδώ
Όλοι εμείς που υπογράφουμε τη Διακήρυξη αυτή διαπιστώνουμε, μαζί με τους περισσότερους πολίτες, ότι η πατρίδα μας βυθίζεται σε μια πρωτοφανή, στα τελευταία 35 χρόνια, κρίση. Η απειλή της οικονομικής χρεοκοπίας είναι ορατή. Η εργασιακή ανασφάλεια και η ανεργία, η ακρίβεια και οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και η διαφθορά, η αναβίωση της τρομοκρατίας και η κλιμάκωση της βίας και της εγκληματικότητας, συνιστούν όλο και πιο έντονα οδυνηρά βιώματα για τους Έλληνες πολίτες. Το παράλυτο κράτος και η ανυποληψία των δημοσίων θεσμών ενισχύουν το κλίμα ανασφάλειας και απαισιοδοξίας. Ο εφιάλτης μιας κοινωνίας χωρίς συνοχή και αλληλεγγύη, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς κοινωνική προστασία, χωρίς σεβασμό για τον πολίτη και τα δικαιώματα του είναι εδώ, μπροστά μας.

Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αδυνατούν να βγάλουν τη χώρα από την πολύπλευρη κρίση, γιατί τα ίδια συνιστούν το κύριο μέρος του προβλήματος. Ενώ η κρίση απαιτεί συναινέσεις και συνεργασίες τα δύο αυτά κόμματα τις απορρίπτουν. Καταφεύγουν σε όσα μας έφεραν στο σημερινό χάλι: το λαϊκισμό, τη δημαγωγία, την παροχολογία, την εκλογολογία. Αγωνιούν, όχι για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κρίση, αλλά για τις επόμενες δημοσκοπήσεις.

Κόμμα καταλύτης.
Στην κατάσταση που περιγράψαμε απαντούμε: «Δεν πάει άλλο». Στο δίλημμα μοιρολατρία ή δράση, επιλέγουμε τη ΔΡΑΣΗ.
Ιδρύουμε κόμμα καταλύτη που θα επιδιώξει να επιβάλλει την αλήθεια και την κοινή λογική στην πολιτική μας ζωή. Διεκδικούμε την πολιτική δύναμη που θα υποχρεώσει την εξουσία να αντιμετωπίσει τα χρονίζοντα προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Θέλουμε να είμαστε ένα «σωστό κόμμα», που δεν διεκδικεί την εξουσία, για την εξουσία, δεν διεκδικεί την ψήφο διαμαρτυρίας για τη διαμαρτυρία, δεν στηρίζεται σε κομματικούς στρατούς, δεν συναλλάσσεται με κρατικοδίαιτες συνδικαλιστικές συντεχνίες. Στηρίζεται στη κοινή λογική και απευθύνεται στους σκεπτόμενους πολίτες.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί από εμάς που συνυπογράφουμε ξεκινάμε από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες. Στη ζωή μας είχαμε διαφορετικές προτεραιότητες. Ορισμένοι συμμετείχαμε στο πολιτικό σύστημα. Γνωρίζουμε από μέσα τις αγκυλώσεις του και γι αυτό γνωρίζουμε καλά τις αντιστάσεις του. Άλλοι από εμάς προέρχονται από την ενεργό κοινωνία πολιτών και άλλοι δεν είχαμε καμιά προηγούμενη ανάμιξη στα κοινά. Τα προβλήματα που όλοι οι πολίτες αντιμετωπίζουν, επιβάλλουν να βάλουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές μας και να αγωνισθούμε μαζί για να βγούμε από το τέλμα της ακινησίας. Η προσπάθεια μας είναι ομαδική και τη χαρακτηρίζει ο ρεαλισμός της κοινής λογικής.

Αλήθεια και κοινή λογική
Η κοινή λογική λέει ότι δίχως ένα πολιτικά ανεξάρτητο, καλά οργανωμένο και αδιάφθορο κράτος, η χώρα είναι αδύνατο να πάει μπροστά. Οι ιδεοληπτικοί μπορούν να ερίζουν για το μέγεθος του κράτους. Η κοινή λογική λέει ότι χρειαζόμαστε ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό κράτος, που σήμερα δεν έχουμε. Η κοινή λογική λέει ότι αν δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά μέσα σ’ ένα πλαίσιο από σαφείς και δεσμευτικούς για όλους κανόνες, οι καταναλωτές ζημιώνονται και η οικονομική ανάπτυξη φθίνει. Η κοινή λογική λέει ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις περισσότερα απ’ όσα έχεις και να δανείζεσαι υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών σου.
Η κοινή λογική λέει ότι για να είναι η οικονομική ανάπτυξη βιώσιμη πρέπει να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Ποιότητα ζωής χωρίς προστασία του περιβάλλοντος είναι αδιανόητη.
Η κοινή λογική λέει ότι όταν προσφεύγει ο πολίτης στην Δικαιοσύνη η υπόθεσή του δεν μπορεί να εκδικάζεται έπειτα από πέντε ή δέκα χρόνια. Διαφορετικά, η έννοια του κράτους δικαίου αποδυναμώνεται. Η κοινή λογική λέει ότι τα νοσοκομεία πρέπει να διοικούνται με σύγχρονα συστήματα διοίκησης και όχι με κομματικούς κομισάριους ή συνδικαλιστές.
Η κοινή λογική λέει ότι δάσκαλοι και καθηγητές πρέπει να αξιολογούνται, ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν ως κέντρα μάθησης και όχι ως κομματικά ορμητήρια αντικοινωνικών στοιχείων.
Η κοινή λογική λέει ότι αξιοποιώντας τις μοναδικές κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες της χώρας οι Έλληνες αγρότες μπορούν να τροφοδοτούν με ποιοτικά προϊόντα τις ευρωπαϊκές αγορές και να μη περιμένουν να ζήσουν από τις επιδοτήσεις, που το 2013 θα καταργηθούν.
Στην Ελλάδα ένα πράγμα χρειάζεται: πολιτική βούληση και δράση. Τώρα κι όχι αύριο.

Πρώτο βήμα
Συμμετέχουμε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2009. Είναι η πρώτη μας παρέμβαση για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Είναι το πρώτο βήμα για να σταματήσει ο κατήφορος και να ξαναβρούμε οι Έλληνες την ελπίδα, την αισιοδοξία, και την εμπιστοσύνη.

Μπορούμε
Πως μπορεί να γίνει αυτό;
Πρώτον, με την ανατροπή του φαύλου κύκλου της δικομματικής εναλλαγής στην εξουσία. Κάθε μονοκομματική εξουσία, καλείται να επιλέξει ανάμεσα στην εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος και την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών συμφερόντων των κομματικών και συντεχνιακών δυνάμεων που την έφεραν στην εξουσία. Και φυσικά επιλέγει το δεύτερο, γιατί αδυνατεί να συγκρουσθεί με δομικά στοιχεία της συγκρότησής της, δηλαδή με τον ίδιο της τον εαυτό. Ένα κόμμα της κοινής λογικής, σοβαρό και υπεύθυνο, θα προσφέρει τις αναγκαίες ψήφους για το σχηματισμό κυβερνήσεων συνεργασίας και στα δύο μεγάλα κόμματα για να πιέσει να υιοθετηθούν πολιτικές στρατηγικά επωφελείς για τη χώρα. Δεύτερον, με τη συνειδητοποίηση ότι διαθέτουμε ένα μοναδικά περιβαλλοντικό πολιτιστικό, ιστορικό και κυρίως ανθρώπινο (εδώ και στο εξωτερικό) πλούτο, που αν τον αξιοποιήσουμε σωστά - κάνοντας τα αυτονόητα, αυτά που λέει η κοινή λογική - μπορούμε να είμαστε παραπάνω από αισιόδοξοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε την τωρινή κρίση με αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία, ασφάλεια κι αξιοπρέπεια.

Συνυπεύθυνοι
Νιώθουμε συνυπεύθυνοι για την πορεία της πατρίδας μας. Καλούμε όλους τους πολίτες, που μαζί μας αναφωνούν με αγανάκτηση «δεν πάει άλλο», να απεγκλωβιστούν από τα παρακμιακά κομματικά κατεστημένα και να συστρατευθούν μαζί μας. Καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές και πραγματιστές, να συνεργασθούμε, ώστε να αναστρέψουμε την ακάθεκτη πορεία μας προς την παρακμή. Η συγκυρία είναι αυτή που επιβάλλει τη παρέμβαση ενός κόμματος καταλύτη. Αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία ίδρυσής του. Γνωρίζουμε το μέγεθος των δυσκολιών. Διακινδυνεύουμε για να πετύχουμε. Δεν γνωρίζουμε αν θα εισακουσθεί η έκκλησή μας. Θέλουμε όμως να μπορούμε να κοιτάμε αύριο στα μάτια τα παιδιά μας και τους φίλους μας λέγοντάς τους: «Εμείς τουλάχιστον τολμήσαμε».

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009